Maarten Wessels: Jonge horecamedewerkers en de erfenis van corona

Maarten Wessels: Jonge horecamedewerkers en de erfenis van corona

Maarten Wessels van Wessels Trainingen is gastvrijheidsdeskundige. Daarnaast is hij in te zetten als dagvoorzitter en gastspreker. Ook is hij jurylid van de Entree Awards. Zijn nieuwste column gaat over: jonge horecamedewerkers en de gevolgen van corona op hun werkervaring. 'Hoorde dat deze generatie een sociale achterstand heeft opgebouwd. Ik kan mij dat voorstellen.'

 

Jonge horecamedewerkers en de erfenis van corona

Doorgroeien? Elevatorprogramma’s? Allemaal interessant, een aantal jaren geleden. Na een opleiding meteen lekker aan het werk? Allemaal waar, een aantal jaren geleden. 

Er is wat aan de hand met de huidige generatie, de jonge honden. Ze vinden andere zaken belangrijker dan een vliegende start van hun carrière. Doorgroeikansen zijn minder relevant. Gewoon een toffe baan met genoeg, intellectuele, uitdaging is voldoende. Veel studenten houden het ook niet bij één studie. Ze studeren nog even door, willen een masteropleiding doen en wellicht daarna nog een. Mooie ambitie! Dit kan wel een killer zijn voor bijvoorbeeld de hotelketens die juist hun elevatorprogramma’s laden met jong afgestudeerden.

Los van bovenstaande ontwikkeling bij de potentiële medewerkers van de toekomst, zie ik nog een andere trend. Die bij de huidige instroom van arbeidskrachten. Ik spreek in algemeenheden, maar wat is er aan de hand met de huidige jonge (horeca)medewerkers? En dan heb ik het even niet over de onvindbaarheid ervan. Nee, ik heb het over de compleet nieuwe wereld waarin de vijftien- tot negentienjarigen vandaag de dag terechtgekomen zijn.

Stel: je bent net zeventien en gaat dan, na een periode van twee jaar lockdowns, voor het eerst uit en komt terecht in een stampvolle kroeg. Een volslagen onbekend beeld. Te druk, te veel mensen. Anderen durven niet eens op stap te gaan. Social anxiety heet dat met een mooi woord. Weet overigens niet of dit in de onlangs verschenen Dikke Van Dale staat. Ik begreep dat er nogal wat ophef is over de vele Engelse begrippen die erin vernoemd zijn.

'De medewerkers hebben moeite met de drukte, de grote hoeveelheid mensen om zich heen'

Maar goed, terug naar de jonge medewerker. Deze meldt zich aan bij een horecazaak, wil wel werken achter de bar of in de bediening, of bij de klep. Om het even. Geen ervaring. Dat kan en is ook volstrekt logisch. Maar dan het volgende. De afgelopen weken sprak ik veel jonge medewerkers, werkgevers en bezoekers van concerten. Een paar opvallende zaken. De medewerkers hebben moeite met de drukte, de grote hoeveelheid mensen om zich heen. Ze raken overprikkeld, want dat zijn ze niet gewend. Ergens bizar. Maar als je vanwege de lockdowns nooit naar een concert of festival bent geweest, is het ook wel weer verklaarbaar.

Wat betekent dat voor de werkgever? Medewerkers hebben naast een gedegen vaktechnische training ook behoefte aan mentale coaching. En dan nog iets. Als je dus nog nooit uit bent geweest of als je uit een omgeving komt waar weinig gefeest en gedronken wordt, dan wéét je gewoon echt niet wat een baco is. Want nog nooit gezien of over gehoord. Laat staan wat erin zit en hoe je deze moet maken. Hier ligt een taak! En geen verwijtende blik. Hoorde dat deze generatie een sociale achterstand heeft opgebouwd. Ik kan mij dat voorstellen.

Artikel delen