Buitenstaanders beoordelen interieurs horeca

De jury van de Entree Awards bestaat uit horecaprofessionals, maar hoe kijken mensen die vooral in andere branches werken naar hospitality-interieurs? We vragen het 3 outsiders. Daarnaast geeft insider Paul Linse zijn feedback en mening.

Tekst Jeroen Junte  

Het ontwerp van een restaurant of hotellobby is iets anders dan dat van een kantoorruimte of privéhuis. Hoe oordelen interieurontwerpers zonder gedegen horeca-ervaring zodoende over 3 concepten die in de voorgaande jaren een Entree Award ontvingen én over design in deze branche in het algemeen? Allereerst is er de visie van Jeroen van Zwetselaar van ZW6 in Bloemendaal, met zowel nationale als internationale (prijswinnende) projecten in het hoogste segment. Daarnaast geven Jaspar Jansen en Jeroen Dellensen van het Amsterdamse bureau i29 hun mening. Ook zij werken in binnen- en buitenland en wonnen prijzen. Hun ‘vreemde ogen’ worden aangevuld met de horecakennersblik van Paul Linse, van Studio Linse en jurylid bij de Entree Awards. Hij bouwt als sinds 1999 aan een stevige, internationale reputatie met grootse én intieme projecten.

RIJKS, Amsterdam
Het eerste project dat de mannen beoordelen, is het in 2015 tot Best Restaurant Design bekroonde RIJKS* in Amsterdam. Het is een ontwerp van Linse. Van Zwetselaar: “Kundig met Hollandse nuchterheid. Het oogt wellicht wat saai, maar betreft een interieur waaraan je je gaat hechten en dat dus lang meekan. Die vorm van duurzaamheid hanteer ik ook voor mijn wooninterieurs. De stoelen, het licht, de natuurlijke tinten … Het voelt allemaal heel kalm en prettig. Er had wat mij betreft wel een blikvanger bij gekund, al liegt die grote, marmeren bar er niet om. Ik vind RIJKS een goed voorbeeld van de grote stappen die Nederland op hospitalitygebied zette. De stijlvolle eenvoud van Paul is van internationale kwaliteit.”

Ook Jansen en Dellensen zijn positief. “Een lastige, langgerekte ruimte is met praktische ingrepen zoals een hoge wijnkast omgetoverd in een prettig en zelfs intiem restaurant. De lange bank versterkt de intimiteit en voorziet aan de achterkant in een doorgang, zodat het geloop tussen de tafels minimaal blijft. Een ruimtelijk puzzel, maar nu met precies het niveau van een Rijksmuseumwaardig restaurant. Het oogt inderdaad wat braaf, maar de klassieke materialen zoals bruin leer, hout en groene afwerking, verwijzen subtiel naar de Hollandse meesters.”

“Het was een nadrukkelijke wens van museumdirecteur Wim Pijbes dat de uitstraling waardig zou zijn”, reageert Linse. “Ook mocht er geen kunst hangen, want die kan alleen maar tegenvallen naast zo’n museum. Daarom nam ik charismatisch ingetogen als uitgangspunt. De uitstraling is hopelijk zelfs een beetje monumentaal, dat toch iets anders is dan saaiig of braaf. Daarnaast moet je in de horeca natuurlijk met relatief veel factoren rekening houden, zoals de logistiek, slijtvast meubilair en veiligheid. Pas daarna kun je je op de sfeer richten. Vaak is dat puzzelen, maar soms krijg je cadeautjes. Bij het RIJKS waren dat de 2 dragende kolommen die de casco-ruimte opdeelden. Die omarmden we door daar een wijnkast in te plaatsen. Hierdoor is eenzelfde enfilade ontstaan als in museumzalen.”

W, Amsterdam
W in Amsterdam werd in 2016 bekroond tot Best Hotel Design. Rode draad in de stijlvolle inrichting door het Israëlische Baranowitz + Kronenberg, is het gebruik van hoogwaardige materialen zoals messing en hout. “Een heel geslaagd ontwerp”, vindt Van Zwetselaar. “Er is goed nagedacht over de luxe én wensen van gasten. Als je binnenkomt begint het feestje al en dat is consequent volgehouden. Dat getuigt van lef, want of je nou intiem of modern wilt: ga er echt voor. Niets zo irritant als half-half. De uitstraling is over the top, maar die blingbling past bij de clientèle.”

De ontwerpers van i29 constateren bovenal dat er serieus is geïnvesteerd. “Met geld, zoals te zien is aan de hoogwaardige materialen, het maatwerk en de ragfijne afwerking. Dit interieur is niet alleen samenhangend, maar ook on-Nederlands kosmopolitisch. We kunnen hier wel wat meer van deze ambitie gebruiken.”

Ook Linse is positief. “Het W is naast als hotel ook ingericht als een bruisende ontmoetingsplek. De ontwerpers voelden daarbij goed aan dat er sprake moet zijn van een kosmopolitisch interieur én dat het restaurant de identiteitsdragermoet zijn van het hotel.” 

Pulitzer, Amsterdam
Pulitzer werd vorig jaar bekroond tot Best (Hotel) Restyling. Het ontwerp van Jaccu Strauss, is romantisch met een kleurrijke draai eraan dankzij modern-klassiek meubilair. Van Zwetselaar geeft allereerst aan dat hij natuurlijk vanuit zijn eigen stijl en gevoel reageert. “Ik weet niet wat de uitgangspunten waren, maar op mij komt het over alsof er is geprobeerd de eclectische trend van Berlijnse bars met vintage meubels en een stoere designbar, te vertalen naar een vijfsterrenhotel. Daarnaast vind ik zelf de meubels, zoals de Mad Men-achtige fauteuils, een cliché. Het lijkt allemaal wat bedacht. Zelf zit ik dan liever in een Spaanse tapasbar met witte tegels en tl-licht, waar je meteen voelt waar het om gaat: lekker eten. Je moet voelen voor én door wie een interieur is ontworpen.” Ook de mannen van i29 zijn kritisch. “De ontwerper heeft op veilig gespeeld. Het zal vast comfortabel zijn, maar wat voor gasten worden hiermee aangesproken? Er lijkt een overkoepelende visie te ontbreken.”

Linse is wel fan. “Het Pulitzer was een hotel voor Amerikaanse senioren en zonder zich van hen te vervreemden, trok het met deze restyling ook de citytrippers aan. Heel knap. De bestaande architectuur is intact gehouden en de persoonlijkheid van het interieur met een lokale touch, zit ’m in de ff&e (furniture, fixture and equipment, red.). Daardoor voel je dat je in Amsterdam bent, maar zie je ook dat de ontwerper spullen van over de hele wereld verzamelde. Hiermee is een soort filmset ontstaan met een enorme rijkdom aan materialen en kleuren. Jeroen zelf is daar ook heel goed in: de persoonlijkheid van bewoners én zijn eigen ideeën verenigen. Ik doe niet zoveel woonhuizen, dat is mij juist te persoonlijk. Het Pulitzer is dan ook heel anders dan mijn beheerste stijl, maar juist daarom kan ik het zo waarderen.”

Positieve invloeden
Smaken verschillen dus. Maar hoe kijken de 3 buitenstaanders naar horeca-interieurs in het algemeen? De mannen van i29 zien parallellen. “Niet alleen kamers in hotels worden kleiner, maar ook die in kantoren - waarbij flexwerkplekken een rol spelen. Kantoren krijgen bovendien steeds vaker een open werkvloer met speciale ontmoetingsplekken waarbij de gastvrijheid belangrijker is dan een efficiënte werkinrichting. Hiervoor laten veel interieurarchitecten zich inspireren door de horeca. De hoek bij de koffieautomaat wordt een lounge en de kantine een intiem restaurant.”

Van Zwetselaar vindt de horeca ook inspirerend. “Interieurs mogen er vaak namelijk heel uitgesproken zijn, er mag een statement worden gemaakt. Tegelijkertijd mag het echter ook ruimte bieden voor meer zielen.”

Thuiskomen
En wat kan er in de horeca beter? De ontwerpers van i29 vinden dat veel interieurs te vluchtig zijn. “Vaak is er, met extravagante kroonluchters en schreeuwerige meubels, bovenal effectbejag. Een kantoor is zo ingericht dat het lang mee gaat, wat veel duurzamer is.” Van Zwetselaar ziet daarnaast meer volgers dan trendsetters. “Dat komt doordat er soms te veel naar doelgroepen wordt gekeken. De branche zou van de woningmarkt kunnen leren hoe je meer een maatpak maakt, naar persoonlijke verhalen luistert in plaats van doelgroepen. Zelf vind ik het interessant als de ontwerper echt kijkt naar de kern van het bestaan van een horecazaak en dat hij vervolgens uitgaat van die eigenwaarde. Dat is ook de essentie van een goed ontwerp: dat je mensen thuis kunt laten komen.”