Raul Lansink over Engelstalig horecapersoneel: 'Dat waait niet over'

Voorheen was ik werkzaam in de consultancy en was Engels altijd al de voertaal in schrift. Naarmate er meer Engelstalige collega’s en klanten zich aandienden, veranderde de voertaal ook op de werkvloer. Er hoeft immers maar een niet-Nederlander zich in een groep te mengen en je ziet de taal omslaan. Dit is overigens wel een typisch Nederlands verschijnsel, we tonen immers graag onze kosmopolitische inslag.

Voorkeur voor Nederlands

Deze openheid heeft kennelijk wel zijn grenzen, want eenmaal in privésferen geven we er doorgaans de voorkeur aan om in het Nederlands te blijven praten. Vandaar het ongemak of zelfs ongenoegen als wij op onbewaakte momenten in de buurtsuper of de fietsenmaker geconfronteerd worden met bovenstaande vraag. Dat ongemak treft ook de boomer die lekker wil genieten in mijn restaurant en de kaart uitgelegd krijgt in het Engels.

Begripvol en genuanceerd

Wereldburger of niet, we zullen moeten wennen aan deze nieuwe realiteit. Waar voorheen het Engels keurig opgesloten zat in corporate kringen, luxury retail en hotels, is het nu overal. Restaurants die voorheen vasthielden aan Hollands personeel, leggen zich noodgedwongen neer bij deze realiteit. En dat is niet altijd even makkelijk als je als manager de Engelse taal niet echt goed beheerst.

Toekomstvoorspelling