Horecaondernemer Remco Abel: ‘Je moet soms risico nemen om te groeien’

Brasserie

“We zitten midden in een natuurgebied, net buiten Poortugaal en Rhoon, vlak bij het water. Voor de eeuwwisseling ging er hier een zaak failliet. Die zag er niet uit, eigenlijk was het hopeloos, maar ik zag toch potentie. Ons bod werd geaccepteerd en mijn vrouw Sigrid - toen nog mijn vriendin - was drie dagen ziek van de spanning. Iedereen zei: ‘Op die locatie? Niemand komt daar langs’."

"De grap is dat tegenwoordig iedereen zegt: ‘Vind je het gek dat het zo goed loopt? Dit is een A-locatie’. Tja, het kan verkeren. We startten als kleine brasserie met zes terrastafels en wat stoelen binnen. Van daaruit zijn we gaan uitbreiden, bijbouwen en blijven investeren. Om de vijf, zes jaar het interieur vernieuwen, het concept aanpassen aan de tijdgeest – we zijn eigenlijk altijd in beweging.”

Omslag

“Rond 2002 zijn we gaan samenwerken met mijn neef, SVH Meesterkok Ad Janssen, die toen als chef-kok werkte bij het Kasteel van Rhoon. We begonnen als brasserie, maar groeiden snel door naar een populair restaurant, dat later ook te boeken was voor bruiloften, bedrijfsuitjes en familiedagen. Dat heeft ons geleerd om verder te denken dan alleen à la carte."

"Partijen bleken essentieel voor de continuïteit. Met alleen à la carte red je het simpelweg niet, dan krijg je de zaak niet rendabel. In 2008 gingen we uiteindelijk weer verder zonder Ad, omdat we het restaurant naar de huidige vorm, als multifunctionele locatie met volledige daginvulling, wilden uitbouwen.”

*Tekst gaat verder onder de foto.

Buitenactiviteiten

“Er was hier een enorme ligweide in het natuurgebied; op mooie zomerdagen lagen er wel drie- tot vierduizend mensen bij het buitenzwembad. Toen het zwembad failliet ging, zijn we gaan kijken: wat kunnen we met dit terrein? We hebben vijf hectare - dat is serieus veel grond."

"De markt voor bedrijfsuitjes en buitenactiviteiten trok aan en via samenwerkingen met andere partijen legden we een 18 holes pitch & putt-golfbaan aan. Vergunningen kostten vreselijk veel tijd, maar toen het eenmaal draaide, bleek het een vliegwiel voor de horeca. Het versterkt elkaar zo dat we later, aan de andere kant van de baan, nog een tweede restaurant Tasman hebben gebouwd.”

Trouwlocatie

“In samenwerking met Het Kasteel van Rhoon zijn we bruiloften gaan organiseren: de ceremonie werd gehouden op het kasteel, het feest bij Abel. Toen die samenwerking stopte, hebben we het zelf doorontwikkeld en een trouwkoepel laten bouwen. Dat werd een hit. Inmiddels doen we zo’n 120 huwelijken per jaar, zowel bij Abel als bij Tasman."

"We geven bruidsparen exclusiviteit - één bruiloft per dag - en zijn nu in de regio een grote speler. Tegelijk hebben we de zakelijke markt - lunches, events, bedrijfsevenementen - nooit losgelaten. Je merkt dat als de zakelijke markt wat terugloopt, dat de particuliere markt nog redelijk doorloopt - die terugslag volgt vaak pas een jaar daarna. En dan zie je dat de zakelijke markt alweer aantrekt.”

*Tekst gaat verder onder de foto's.

Stilzitten

“Ik had nooit verwacht dat we in 25 jaar zo zouden groeien. Maar dit is organisch gegaan, het ene plan vloeit voort uit het andere. Ik kan niet goed stilzitten; ik moet bouwen. Soms remt mijn vrouw me een beetje af – en dat is goed - maar vaak zetten we door en ontstaat er weer iets nieuws. Zo ging het met de pitch & putt-baan en de trouwkoepel: je moet af en toe risico nemen.”

Abel-DNA

“Alles is bij ons geënt op het persoonlijke, zowel richting gasten als medewerkers. We lopen zelf ook altijd rond in het bedrijf. We zijn inmiddels best een forse organisatie geworden, maar doordat je zichtbaar bent, ken je iedereen en wordt het nooit onpersoonlijk. Dat is de kern van ons bedrijfs-DNA. We zorgen goed voor ons team: elk uur wordt uitbetaald, geen vage all-in-constructies. In de keuken werken we al jaren met een vierdaagse werkweek - die dagen zijn al lang genoeg. Dat hebben we inmiddels vrijwel overal ingevoerd.”

Werkgever

“In het hoogseizoen, als Abel en Tasman volop draaien, ook met bruiloften, staan er rond de 180 mensen op de loonlijst. Dat is een enorme verantwoordelijkheid. We hebben een sterke vaste kern en daaromheen een flexibele schil met veel jongeren uit het dorp. Ze beginnen op hun veertiende hier in de ijssalon, groeien door naar de spoelkeuken of bediening. We zijn een bekende en vertrouwde plek, ouders vinden het fijn dat ze dicht bij huis kunnen werken.”

*Tekst gaat verder onder de foto.

Brand

“In 2018 werd mijn vrouw ’s nachts wakker van een knisperend geluid dat ze niet thuis kon brengen. Restaurant Abel stond in brand, de vlammen sloegen al uit het pand. Ons woonhuis, dat ernaast stond, brandde uiteindelijk ook volledig af. Gelukkig konden we op tijd met onze kinderen naar buiten komen. De dag erna loop je met je ziel onder je arm door de smeulende resten – al onze persoonlijke bezittingen waren weg."

"Gelukkig konden we bij Tasman doorwerken en waren we goed verzekerd. Dat gaf lucht om salarissen door te betalen en te heropbouwen. We zijn snel gaan schakelen: architecten spreken, aannemers zoeken. Uiteindelijk was er ook een voordeel: je kunt bij de herbouw precies neerzetten wat je voor ogen hebt. Je bent niet gebonden aan de indeling of fundering van het oude pand. Na anderhalf jaar konden we weer open met het nieuwe Abel.”

Routines

“Ik heb me wel verkeken op de heropening. Je denkt: heropbouwen, openen en gáán. Maar een nieuw pand betekent eigenlijk een nieuw bedrijf: de routing, de teams en het ritme - alles is anders. We kozen bovendien voor een systeemkeuken met ontkoppeld koken: zoveel mogelijk mise-en-place en vervolgens ovengebaseerd afmaken."

"We zijn niet meer afhankelijk van één chef tijdens het servies, het is schoner, efficiënter, en stabieler bij piekbelasting. Dat vroeg om omscholing en coaching. In het begin was dat lastig, het was hard werken, maar we waren gelukkig snel weer een geoliede machine. Bijkomend voordeel is dat de koks nu om half tien ’s avonds klaar zijn en het werkplezier hoger is. Het is een interessant Duits keukensysteem, we krijgen regelmatig bezoek van collega-ondernemers om te zien hoe dat werkt.”

*Tekst gaat verder onder de foto's.
Links: eigenaren Sigrid en Remco Abel tijdens het 25-jarig jubileumfeest.

Toekomst

“Ik heb altijd nieuwe ideeën voor ons bedrijf. Zo ligt hier op het terrein nog de vijftig meter lange bak van het voormalige buitenzwembad. Die willen we gaan gebruiken als fundering voor een multifunctionele ruimte waar we binnenactiviteiten - congressen, presentaties, theaterstukken of grote feesten - kunnen organiseren."

"We krijgen steeds vaker aanvragen voor vijfhonderd personen of zelfs meer. De bedoeling is dat dit nieuwe gebouw in de natuur wordt weggewerkt, met een grasdak. De gemeente is positief; nu moeten alleen alle vergunningen nog rondkomen. Dat zou een fantastische toevoeging aan Abel worden.”

Familiebedrijf

“We veranderen langzaam in een familiebedrijf. Onze kinderen lopen mee in de organisatie: de oudste (22) is klaar met HBO Event & Hospitality en wil deze tak in; de middelste (20) werkt al fulltime in de zaak; de jongste (16) zoekt nog zijn weg. En dan is er nog mijn vader, hij is bijna 89, die hier dagelijks rondloopt. Hij doet allerlei hand- en spandiensten - hij kan niet stilzitten, net als ik. Soms kijk ik om me heen en zie ik drie generaties lopen. Dat is toch prachtig?”

*Tekst gaat verder in het groene kader.