Portret: Wimmy Hu van The Red Sun en CHA!

Portret: Wimmy Hu van The Red Sun en CHA!

Door hard te werken, de lat hoog te leggen en kansen te pakken, heeft Wimmy Hu veel bereikt als horecaondernemer. Maar ze geniet hier vooral van omdat ze haar succes met anderen kan delen. Dit maakt haar dienstbaar, naast dankbaar voor de kansen die ze kreeg.

Tekst: Carolien Dircken
Foto's: Samuel van Leeuwen

Alsof ze nooit is weggeweest: The Red Sun in Blaricum zit elke dag vol, haar recent geopende, nieuwe zaak CHA! in Laren draait op volle toeren en haar werkweek telt met gemak 100 uur. Toch heeft het horecaleven van Wimmy Hu 3 jaar in de pauzestand gestaan. “Als mensen me vragen wat ik toen heb gedaan, zeg ik meestal: niks”, lacht ze. “Ik werkte wel, pro bono voor stichting Free a Girl, maar had alle avonden en weekenden vrij. Vergeleken met wat ik gewend was als horecaondernemer, was een 38-urige werkweek echt even niks doen.”

"Een 38-urige werkweek voelde echt even als niks doen."

Bewogen jeugd

Hu heeft dus sowieso nogal een stevige werkmentaliteit. Overgehouden aan een bewogen jeugd, verklaart ze zelf. “Van mijn vader leerde ik dat je heel hard moet werken om iets te bereiken.” Haar moeder verliet het gezin toen ze 4 jaar was: ze nam Hu’s oudere broer mee, maar liet haar dochter achter. Een pijnlijk feit dat voor Hu onlosmakelijk verbonden is met de achtergestelde rol die meisjes hebben in de Chinese cultuur.

Hu bleef bij haar vader en werkte als kind mee in de Chinese restaurants die hij op de kop tikte en weer snel doorverkocht. “Toen hij ziek werd, op mijn zeventiende, ging zijn laatste restaurant failliet”, vertelt ze. “Ik stopte met school en ging fulltime in de horeca werken, om zo ook de zorg voor hem te kunnen dragen.” Toen haar vader overleed, stond Hu er helemaal alleen voor. “Toen had ik 2 keuzes: ik kon me als slachtoffer opstellen óf ervoor kiezen om wat van mijn leven te maken. Ik koos voor dat laatste, maar weet nu ook dat ik geluk heb gehad dat mijn wieg in Nederland stond. De kansen die ik hier had, had ik niet gehad als meisje in China.”

Stichting Free a Girl

In 2005 greep ze in ieder geval de kans om een eigen zaak te starten. “Er was 0 budget, dus stond ik met een rollertje zelf het plafond te verven. Maar ik was vastberaden iets neer te zetten dat er toen nog niet was: The Red Sun”, vertelt ze. “Bijna 14 jaar geleden was dit concept, een Aziatische formule rondom shared dining, heel vooruitstrevend.” Vanaf de opening draaide haar volledige leven om deze zaak. Haar manier van werken en het vernieuwende concept wierpen vervolgens hun vruchten af. Een tweede The Red Sun volgde, in Amsterdam. Daarna een derde, in Marrakesh.

“Geld was nooit de drijfveer, maar de drang om iets bijzonders te creëren wel. Ik ben streng voor mezelf, die bewijsdrang heb ik ook overgehouden aan mijn jeugd. Daarnaast wilde ik met mijn restaurants vanaf dag één bijdragen aan het geluk van een ander.” Daarom nodigde ze haar gastennetwerk uit (zich in te zetten) voor benefietavonden voor stichting Free a Girl. Zo haalde ze via The Red Sun heel veel geld op om minderjarige meisjes te bevrijden uit de gedwongen prostitutie in voornamelijk Azië, maar ook in Nederland. Meisjes die dus niet dezelfde kansen hadden als Hu.

Terug naar een privéleven

Ondertussen stond haar eigen leven echter on hold. “Alles draaide bijna 10 jaar lang alleen om de zaken, maar ik had destijds ook heel lang geen partner of familie.” In 2013 veranderde er echter het een en ander. “Ik was net 40 geworden, was inmiddels de liefde van mijn leven tegengekomen, met zijn 2 dochters, had in werkuren mijn pensioen al lang bereikt én kreeg de kans om The Red Sun goed te verkopen.” Zodoende besloot ze alle filialen van de hand te doen. Wat volgde, was die bijna 3 jaar ‘niks doen’. Toen kwam ze er naar eigen zeggen ook achter wat het eigenlijk is om een privéleven te hebben.

Dus toen ze na 3 jaar besloot om opnieuw een horecazaak te starten, wist ze één ding zeker: “Mijn man en ik gingen het samen doen. Daarnaast mocht dit niet ten koste gaan van ons privégeluk”. Ze startten de bouw van een nieuw pand voor een horeca-exploitatie in Laren, met daarboven hun woning. Zo zou het makkelijker worden hun zaak te combineren met aandacht voor het gezin. Eén onvoorziene vraag zorgde er echter voor dat het weer anders liep. “De koper van The Red Sun belde me na 3 jaar voor een kop koffie”, zegt Hu. “En voordat we het wisten hadden we de zaak in Blaricum terug. Het kwam uit de lucht vallen, maar zoiets blijft je kindje, dus wijs je het niet af.”

"De magie was weg."

Ingehaald en zielloos

Bij The Red Sun leek het echter alsof de tijd had stilgestaan. “Alles was hetzelfde gebleven: het interieur, het concept, de menukaart. De zaak was ook ingehaald door copycats die The Red Sun ooit als inspiratiebron hadden gebruikt.” Bovendien was de ziel eruit; op de eerste avond in haar nieuwe, oude zaak merkten Hu en haar man het direct. “De magie was weg. Ik pinkte een traantje weg, en we zeiden tegen elkaar: we gooien de zaak dicht en gaan het helemaal anders doen.”

Direct na de heropening keerde de magie terug. “Het is nu The Red Sun 2.0”, zegt Hu trots. “Het vernieuwde concept, met Japanse fine dining, is weer vooruitstrevend, zoals we dat in 2005 ook waren. Het is opnieuw een echte beleving: een avond optimaal genieten van een tasting experience van 8 gangen, met bijpassende wijnen of sake. We staan bovendien met een topteam op de vloer; de zaak is alweer ruim een jaar lang elke avond volgeboekt.”

Chinees comfortfood

Met enige vertraging en na ruim 1,5 jaar bouwen, openden Hu en haar man dit jaar ook eindelijk CHA! in Laren, een verfrissend en nieuw Aziatisch comfort-foodconcept. “Nee, geen streetfood, maar comfortfood uit China”, benadrukt Hu. “CHA! is een toegankelijke, hippe huiskamer met kwaliteit in eten en drinken dat bovendien vriendelijk geprijsd is. Met gerechten als noodles-bowls, dumplings en geroosterde eend, staat de kaart vol smaken uit de jeugd van onze Chinese keukenbrigade. Familierecepten met authentieke smaken, maar aangepast aan de gezondere wensen van deze tijd.”

Onder andere op de kaart staan Dad’s Dumplings, met saus naar geheim familierecept en zoals Hu’s vader deze vroeger ook altijd voor haar maakte. “Ik kan niet zeggen dat ik trots ben op mezelf, want dat begrip ken ik niet uit de cultuur waarin ik ben opgevoed. Maar ik ben wel ontzettend dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen.”

Free a Girl: doet u ook mee?

Stichting Free a Girl helpt meisjes die - in Azië, maar ook in Nederland - seksueel worden uitgebuit. Horecaondernemer Wimmy Hu zet zich er al erg lang voor in, maar hier kan natuurlijk altijd nog meer hulp bij. Ze roept andere ondernemers zodoende op ook hun steentje bij te dragen voor de negende editie van Lock me Up | Free a Girl, door uw zaak beschikbaar te stellen en deelnemers te werven.

Artikel delen