De zeven zonden van Ron Simpson

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. De horeca kent vele verlokkingen. Aan welke van de zeven zonden maken wij ons schuldig? Deze keer in de biechtstoel: entrepreneur extraordinair Ron Simpson. Niet alleen is hij medeoprichter en bedenker van de wereldberoemde succesformule The Avocado Show. Hij is ook creative consultant voor menig start-up, merk en celebrity carrière. Daarnaast is hij een vertrouwd gezicht bij de Entree Awards; alweer voor de vierde keer doet hij de jurering in de categorie ‘Nightlife & Entertainment’.

Tekst Femke Wolthers  

Hebzucht
“Ik ben een echte eighties baby. Ik droom van jongs af aan gróót en ik vond als tiener alles aan Amerika fucking fantastisch. Ik werkte hard, had al vrij jong succes en bezat heel veel spullen. Maar daar werd ik niet bepaald rustig of tevreden van. Dat word ik wel van de juiste mensen om me heen. In die zin was hebzucht vroeger de katalysator van mijn ambities. Inmiddels is mijn inner circle van vrienden, relaties en familie, mijn kostbaarste bezit. Ik heb dat lange tijd voor lief genomen en realiseer me nu pas hoe bijzonder het eigenlijk is. Zo gewoon is het niet om een warme deken om je heen te hebben. Ik kan ook heel makkelijk delen. Niet alleen geld, maar ook liefde, kennis en plezier. Ik help het liefst iedereen die mij iets vraagt.”

Woede
“Mensen hebben weleens misbruik gemaakt van mijn vertrouwen, maar uiteindelijk vind ik dat niet eens zo erg. Mijn vader leerde mij; als je mensen iets geeft of helpt, is dat niet om iets terug te kunnen vragen. Je moet geen rekeningen bijhouden, zegt hij altijd. Wat ze met die hulp doen, moeten ze zelf weten. Al doen ze er niks mee. En als ze dan toch iets geks doen, denk ik altijd: waarom? Iemand gaat niet voor niets de fout in. Er zit altijd meer achter en als ik ontdek wat, dan wil ik zo’n iemand vaak wéér helpen. Ik vind het soms lastig om hard te moeten zijn. Woede zie je bij mij pas als iemand me echt onterecht probeert te benadelen. Ik kan niet tegen oneerlijkheid, onrecht of racisme. Dan word ik echt boos. Wrok ken ik gelukkig niet, want áls ik boos ben, zet ik alles op alles om het zogenaamde probleem meteen recht te zetten. Met mijn kennis en netwerk win ik in the long run altijd, geloof me.”

Lust
“Ik had vroeger altijd baantjes waarin mijn sociale kant heel erg naar voren kwam. Of ik nou on stage stond of in de horeca werkte, je wordt onderdeel van iets. Incrowd zeg maar. En dat trekt altijd aan, ik heb daarom van jongs af aan veel aandacht in verschillende vormen gehad. De kans om verliefd te worden of een relatie aan te gaan was er wel, maar ik had geen tijd voor commitment. Ik ben daar altijd eerlijk in geweest. Ik heb genoeg avonturen beleefd, totdat je tot de conclusie komt dat het je, net als veel spullen, niet gelukkig maakt. Een les die je maar op een manier kan leren denk ik. Inmiddels heb ik drie jaar een hele lieve vriendin, way out of my league. Zij ziet de wereld heel anders dan ik, veel puurder met minder ruis. Daarom vullen we elkaar heel goed aan. Bij lust sluit je de toekomst uit en bij liefde laat je die juist toe. Het voegt iets toe. Vroeger had ik alleen maar lol, die na een nacht kon verdwijnen. Nu heb ik lol, waar ik naast wakker wil worden elke dag.”

Jaloezie
“In de liefde heb ik bijna nooit last van jaloezie. Daar heb ik te veel zekerheid voor en weinig angsten. Zakelijk gezien kan ik wel jaloers zijn hoor, maar op een positieve manier. Als iemand iets briljants heeft bedacht, dat ik ook had kunnen of misschien wel moeten bedenken. Dan baal ik met een glimlach en denk ik; dat had ik ook gekund of gewild. En dat zet ik meteen om in motivatie.”

IJdelheid
“Ik kijk alleen ’s ochtends in de spiegel of alles goed zit. Ik vind het namelijk veel belangrijker hoe ik overkom, dan hoe ik eruitzie. Ik ben ijdel in karakter. Ik vind het verschrikkelijk als iemand mij als dom, verwend, onwetend of arrogant neerzet. Verder ben ik nooit onzeker, maar kan ik wel ontevreden over iets zijn of er zelfs ongelukkig van worden. Maar dan weet ik; ik kan en ga het fixen. Als je iets wilt veranderen, moet je dat zelf doen. Ik houd alleen van merkkleding met een goed verhaal erachter, anders ben ik net zo gelukkig met een goede basic. Ik ben niet zo van de grote logo’s op mijn lijf als een billboard. Ik draag kleding niet zodat je weet wat het waard is, maar omdat ik het verhaal of het merk het waard vind.”

Gulzigheid
“Als je weet wie je bent, weet je vaak ook wat je lekker vindt. En ik ken de horeca goed, inclusief de weg op de menukaart naar de lekkerste gerechten. Ik ga liever uit eten dan zelf koken, want dan heb je ook nog eens een ervaring. Drinken doe ik alleen bij speciale gelegenheden om iets te vieren. Ik ben een echte champagne guy. Drugs zijn niks voor mij, ik houd liever de controle en ik heb al energie genoeg van mezelf. Verder heb ik een grote sneakercollectie. Het is niet nodig, maar wel leuk en elk paar herinnert me ergens aan. Ook verzamel ik graag leuke mensen om me heen. Dat is mijn ‘gulzigheid’.”

Luiheid
“Ik ben absoluut niet lui, maar wel heel goed in deals met mezelf maken. Als ik niet wil schoonmaken, opruimen of de administratie doen, dan moet ik van mijzelf bijvoorbeeld meer uren werken, zodat ik iemand daarvoor kan inhuren. Dat vind ik het dan ook echt waard, mijn werk is namelijk leuker dan stofzuigen. Als het echt moet, doe ik het natuurlijk wel, maar daarvoor moet ik dan iets anders laten. Luiheid kan je het niet echt noemen, want ik doe heel veel dingen die ik wél leuk vind en ook goed kan. Ik werk graag en veel. Dan ben ik echt een alfaman. Als ik ga, ga ik ook door. En dat is voor anderen wel eens lastig om bij te houden. Als iemand echt niet mee kan komen, dan neemt mijn menselijke kant het toch weer over van de zakelijke en help ik diegene. Ik kan soms tot het randje gaan, maar ben nét geen klootzak.”