Hoe ga je om met een krantenrecensie: ‘Kregen 4 reserveringen per seconde’

Lofzang

Vier reserveringen per seconde kreeg Restobar Rosie in Utrecht na een positieve recensie in NRC. De lofzang van culinair journalist Joël Broekaert in de krant zorgde ervoor dat de kleine restobar wekenlang werd platgebeld door nieuwsgierige gasten. “Totdat we de telefoon in de kelder legden”, vertelt mede-eigenaar Yora Galjaard lachend. “We gingen naar duizenden reserveringen per uur, dat kan natuurlijk niet.”

Eerste recensent

De in 2013 overleden Johannes van Dam was de eerste krantenrecensent die horecazaken met cijfers beoordeelde. Jarenlang joeg hij met zijn stukjes in het Parool Amsterdamse restaurants schrik aan met zijn oordelen, maar de invloedrijke culinair journalist zorgde er tegelijkertijd met positieve reviews voor dat ondernemers na de publicatie topomzetten draaiden. Inmiddels heeft bijna elke krant een culinair journalist die (nieuwe) restaurants recenseert.

Joël Broekaert

Voor Joel Broekaert is de insteek van een recensie in principe altijd positief (zie kader). “Ik ga niet opzettelijk iets gemeens schrijven over een zaak”, vertelt de culinair journalist van NRC. “Als ik van tevoren aanvoel dat ik het niet goed vind, ga ik niet. Tenzij het een keten is die explosief groeit of een ondernemer hoog van de toren blaast. Soms moet ik een negatieve recensie schrijven, omdat mijn ervaring niet goed was. Daar kan ik dan echt buikpijn van hebben. Zeker als ik zie hoe hard ondernemers hun best doen. Tegelijkertijd heb ik een grote verantwoordelijkheid naar de lezers toe en is het soms niet anders.”

Negatieve recensie

Ondernemer Nars Hemelrijk van restaurant ’t Heemelrijck in Amsterdam kreeg zo’n negatieve recensie van Mara Grimm, de huidige recensent van Het Parool. ’t Heemelrijck ziet er ouderwets gezellig uit, maar zo komt de Hollandse pot nooit van zijn slechte imago af’, kopte de Amsterdamse krant vorig jaar november. Het suddervlees omschreef Grimm als een winterdepressie en de makreel americain was ‘bremzout’. De review was pijnlijk om te lezen, vertelt Hemelrijk. Hij was verdrietig en boos, vooral omdat het voor zijn gevoel niet klopte. “De kruidenboter was volgens Grimm gemaakt van margarine, terwijl wij dat niet gebruiken hier. Het suddervlees dat zo slecht omschreven werd, is hier het meest bestelde gerecht: gasten zijn er juist dol op.”

“De recensente heeft veel verstand van de horeca, dus we luisteren ook echt wel naar de kritiek, maar de manier van schrijven was pijnlijk. Als het helemaal is misgegaan tijdens je bezoek, bel dan bijvoorbeeld even na. Op Google hebben we een 4,8/5 uit bijna 250 recensies van gasten. Het staat in schril contrast met Grimms woorden”, zegt Hemelrijk.

Grimm reageert hierop: "Het recenseren van restaurants vraagt om een grote zorgvuldigheid - en echt niet alleen als je een onvoldoende geeft. Ook bij positieve stukken geldt dat je voorzichtig moet zijn, omdat de impact van een hoog cijfer soms gigantisch is. Toen ik Barracuda in december een 9 gaf, werden er binnen een paar uur honderden reserveringen gemaakt. Sindsdien is de omzet verdubbeld. Dat is natuurlijk fantastisch, maar een restaurant moet het wel aankunnen. Onvoldoendes geef ik liever niet, maar soms kan het niet anders. Hoewel ik altijd opbouwende kritiek probeer te geven, is het meer dan logisch dat een restaurateur niet blij is met een onvoldoende. Maar uiteindelijk schrijf ik mijn recensies voor de lezers van Het Parool, niet voor de restaurateur."

*Tekst gaat verder onder de foto.

Gevolgen

De slechte recensie in het Parool had uiteindelijk geen dramatische gevolgen voor ’t Heemelrijck. De week erop hadden ze juist meer reserveringen dan normaal. Parool-lezers waren nieuwsgierig en wilden het restaurant zelf ervaren. Broekaert benoemt ook dat een negatieve recensie een zaak echt niet het faillissement injaagt. Als dat gebeurt dan is er volgens hem vaak meer aan de hand.

Een positieve recensie kan echter wel veel goeds doen voor een restaurant. Restobar Rosie is daar een mooi voorbeeld van, want sinds de opening in 2022 zit het altijd vol. Want naast Broekaerts lyrische woorden, liet ook Hiske Versprille zich in de Volkskrant meer dan positief uit over Rosie. “Een 8,5 voor deze zaak met supergoeie smaak.” Hiske Versprilles recensie zorgde voor een kleine reservingspiek”, zegt Galjaard. “Maar dat ons restaurant écht overal onder de aandacht kwam, is te danken aan het artikel van Joël Broekaert. Daar zijn we hem super dankbaar voor.”

Een van de onvoorziene gevolgen van de recensie was dat het soort gasten veranderde, blikt Galjaard terug. “De eerste drie maanden kwam 80% van de gasten niet uit Utrecht. Hierdoor veranderde de sfeer, want mensen hadden gereisd en hoge verwachtingen óf moesten hun trein halen en op tijd weg. Dit was volgens de ondernemer niet het gezelligste publiek. In de recensie van Broekaert werd niet duidelijk wat het concept is, waardoor sommige gasten niet begrepen waar ze gingen eten.” We kregen plots opmerkingen als ‘Leuke bar, waar is het restaurant?’ Of: ‘We willen niet op houten stoelen zitten’ en ‘Ik dacht dat dit een fine dining-zaak was’. “Op een gegeven moment ben je die discussies wel zat.”

*Tekst gaat verder onder de foto van Rosie.

Verwachtingen

Dat Rosie daardoor niet altijd voldoet aan de verwachtingen van bepaalde gasten zie je terug in de Google-reviews. Het is 1 ster met scherpe kritieken of juist 5 sterren met lyrische woorden. Er zit weinig tussenin. Toch is Galjaard blij met de feedback van de gasten, omdat ze er veel aan hebben. “Kritiek kan soms lastig zijn, wij ondernemers hebben er maar mee te dealen. Krantenrecensies kunnen keihard zijn en ondernemers pijn doen. Al snap ik wel waarom ze bestaan, want het is leuk om te lezen. Show en jeu hoort erbij.”