Familiehotel Bakker: al tachtig jaar een begrip in de Achterhoek

Tijdens de rondleiding door het hotel word je meegezogen in het verleden. Alles draait hier om de tradities die al drie generaties meegaan: gastvrijheid is geen formule, het is een manier van zijn. Hier neem je de tijd voor de gasten, schenk je bij zonder je op te dringen, bied je eerlijke prijzen en maaltijden en houd je vast aan wat echt is.

De kleedjes op tafel, de verhalen aan de stamtafel, de jachttrofeeën en borden aan de muur, het (zelf geschoten) wild dat iedere herfst terugkeert op het menu. Het is de identiteit van het familiehotel, waar de tijd soms lijkt stil te staan, maar intussen al tachtig jaar rustig doortikt – een jubileum dat in 2026 gevierd zal worden.

*Tekst gaat verder onder de foto.

Om de geschiedenis van het familiehotel te begrijpen moeten we terug naar 1945, zegt Liesbeth. Toen kwamen haar opa en oma elkaar tegen in het nabijgelegen Hummelo. Hij was vanuit Amsterdam ondergedoken, haar familie bestierde daar hotel-restaurant De Gouden Karper. Na de oorlog stond Het Wapen van Gelderland te koop in Vorden, het huidige Hotel Bakker. “Ze zijn samen begonnen hier. Het eerste wat op het menu stond? Het beruchte halve haantje."

"Kip was het enige dat niet op bon was, de rest was maar beperkt beschikbaar. En die haan gaat er ook nooit meer vanaf.” Ze kregen er zelfs landelijke bekendheid mee, zegt Liesbeth. “Mijn opa was veel de hort op, hij was heel goed voor de pr. Hij was een markante man, dik twee meter lang, schoenmaat 52, echt een boegbeeld. Hij was veel op jacht, alles wat hier aan de muur hangt, heeft hij geschoten. Mijn oma was de drijvende kracht achter de zaak, ze stond ook zelf in de keuken. Uiteindelijk namen mijn ouders Klaas en Loke Bakker het in 1974 over.”

Overname

Liesbeth en Jeroen ontmoetten elkaar in Spanje, waar zij na de hotelschool Spaans ging studeren en waar hij bij een projectontwikkelaar werkte, na een studie commerciële economie. Ze reisden daarna de wereld over, tot in 2004 de onvermijdelijke vraag van haar vader kwam: of ze wilden nadenken over de overname van Hotel Bakker. “We leefden uit een koffer”, blikt Jeroen terug.

“Hartstikke leuk, maar we bouwden niet veel op. Toen besloten we om te gaan kijken of het zou bevallen. Dat was ook de insteek van mijn schoonvader.” Jeroen lacht: “Hij wilde dat we een paar jaar zouden meelopen en vooral onze mond zouden houden, voordat we met de mooiste ideeën kwamen. Ik kom niet uit de horeca. Voor mij was die paar jaar goed om te ontdekken wat er allemaal bij komt kijken. Ik heb bedden staan opmaken, de afwas gedaan, de keuken, elk aspect bewust meegemaakt.”

In de bedrijfsvoering vullen ze elkaar goed aan, vervolgt Jeroen. “Jouw opa, je vader en jij zijn heel erg service minded. Ik kom niet uit de horeca en heb daar een iets andere financiële kijk op.” Ze zijn dan ook een goed stel, lacht hij. “Servicegericht en het besef dat we wel wat moeten verdienen. Als je continuïteit wil hebben voor je zaak, moet je daar ergens tussenin gaan zitten.”

*Tekst gaat verder onder de foto's.

Eerlijk zijn

De kern van Hotel Bakker is: normaal doen en eerlijk zijn, zegt Liesbeth. Dat zit ook in de Achterhoek geworteld. Dat gedoe met al die bijkomende kosten van friet en groenten bij een biefstuk, vinden ze maar niks bijvoorbeeld. Je krijgt hier gewoon een volledig bord. Sterker: “Als iemand meer aardappelen wil, krijgt-ie dat gewoon. En glazen moet je goed volschenken. Gasten moeten niet het gevoel hebben dat ze besodemieterd worden.”

Eerlijkheid was ook het houvast bij de overdracht van de ene generatie op de volgende. Alles op papier, geen onderhands gedoe, zoals het er vroeger aan toe ging. “En: afspraak is afspraak. Je moet er niet continu op terugkomen. We hebben een goede regeling getroffen en die loopt nog altijd.” Liesbeth: “We hebben de eerste tien jaar naast elkaar gedraaid. Loslaten was lastig voor mijn vader, maar uiteindelijk vond hij het wel fijn.”

Toch knalde het in het begin nog wel eens, geeft ze toe. Jeroen barst in lachen uit. “De bedrijfsleidster heeft mij toen weleens letterlijk uit bed gehaald. Moest ik terugkomen naar de zaak om de ruzie met mijn schoonmoeder bij te leggen. We kunnen nu trouwens lezen en schrijven met elkaar, hoor.”

Liesbeth: “Het hoort bij een familiebedrijf. Het voordeel is dat je het uitspreekt en weer doorgaat. Dat is hoe je het tachtig jaar volhoudt. Een goede les is om nooit ’s avonds over zaken te praten. In de horeca is er vaak een borreltje mee gemoeid, of je bent vermoeid, dat werkt niet. Daarom doen we dat altijd ’s ochtends bij de koffie.”

En, niet onbelangrijk: na de overname niet teveel willen veranderen, dan haal je de ziel eruit. “Je kunt niet met de botte bijl te werk gaan”, zegt Jeroen. “Als je alles in één keer strak trekt, kun je het net zo goed te koop zetten. Eerst kijken, soms wel jaren, en dan pas iets veranderen. Dat is de les.”

*Tekst gaat verder onder de foto.

Tradities

Veel van de huidige gasten kwamen hier al met hun opa en oma eten. Zo leeft het dna van het hotel door in het personeel én de gasten. Heel waardevol, zeggen Liesbeth en Jeroen. “Ze waarderen de tradities. Als gasten hier veertig jaar geleden kwamen, en ze komen nu weer, denk ik niet dat ze voelen dat er iets veranderd is.

We hebben dezelfde soort kleedjes, het personeel loopt nog steeds in het zwart-wit. Ook kunnen ze nog altijd kalfslever, zwezerik of haantjes eten. Maar het bedrijf is achter de schermen wel degelijk veel volwassener geworden. We hebben een enorme stap gemaakt met modernisering. De keuken, onze computersystemen, het optimaliseren van de hotelbezetting en duurzaamheid – van zonnepanelen en nieuwe cv-ketels tot het reduceren van plastic.”

*Tekst gaat verder onder de foto's.

Opleidingsinstituut

Personeel is (nog) geen probleem in de Achterhoek. Ze hebben tachtig man in dienst, waarvan 35 vast. Ouders zien hun kinderen graag werken bij Hotel Bakker. Het is een veilige werkplek en ze krijgen ook gelijk een lesje etiquette, iets waar Liesbeth erg veel waarde aan hecht. Ze zijn eigenlijk een klein opleidingsinstituut, zegt Liesbeth: “We hebben veel ervaren krachten die hier soms al tientallen jaren werken, maar ook veel jonge mensen. Zo geven ze hun ervaring door.”

Het is een mooie mix en dat geldt ook voor de gasten. Arm, rijk, adel, mensen van tv, oud, jong, iedereen komt hier, zegt Jeroen. Deze dinsdagmiddag zit het café bijvoorbeeld vol met gepensioneerden die koffie of een borreltje drinken. Het hotel ligt aan het Pieterpad, jaarrond komen de gasten letterlijk aangelopen.

“Het is een prachtige, rustige omgeving hier. We krijgen veel gasten via mond-tot-mondreclame. Mensen die hier zijn opgegroeid en zijn verhuisd naar de Randstad, die hun vrienden meenemen. En je merkt dat sinds corona veel 35-plussers, die met kinderen een uitweg zochten, Nederland hebben herontdekt. Dat is een nieuwe doelgroep die erbij gekomen is. Zo komt iedereen hier terecht.”

*Tekst gaat verder onder de foto's in het groene kader.