Wat gebeurt er met wereldberoemde toeristische hotspots als de balans tussen luxe en bereikbaarheid zoekraakt? Wouter Verkerk maakte recent een schokkend stille zomer mee in Las Vegas, ooit het glinsterende paradijs van overdaad. Wat hij daar zag, weerspiegelt een bredere trend die ook Europese bestemmingen zoals Mallorca en Ibiza treft. En de Nederlandse horeca? Die staat op een kruispunt.
Tekst: Wouter Verkerk
Mijn favoriete bestemming, ik schreef er een boek over, Las Vegas verkeert, net als andere (luxe) bestemmingen in de wereld, in zwaar weer. Er is nog altijd veel geld, misschien wel meer dan ooit, maar het zit in handen van steeds minder mensen, en daar hebben massabestemmingen last van.
Als maar 10.000 gasten héél veel geld hebben, dan heb je niks aan 100.000 luxe hotelkamers. Want ook mensen met veel geld kunnen maar in één bed tegelijk slapen. En dat doen ze. Met als resultaat dat veel bedden, restaurantstoelen, barkrukken, ligbedden aan zwembaden en zelfs straten leeg blijven. De Pavlovreactie van veel hotels? De prijzen nog verder verhogen… Met als gevolg dat er nog minder mensen komen, en het probleem groeit. ‘Mag ik twee glazen witte wijn?’ ‘46 dollar, alstublieft!’
Mallorca haalt deze zomer het nieuws met ongeveer hetzelfde probleem. Veel horeca heeft het ineens erg rustig, en bedienend personeel wordt in het hoogseizoen met vakantie gestuurd. Ibiza lijkt juist op tijd te hebben teruggeschakeld, nadat het in voorgaande jaren merkte dat er een plafond bereikt kan worden als het gaat om tarieven voor met name logies. Huizen waren vaker leeg dan bezet, en de bezette periodes (weliswaar tegen hoge tarieven) konden de kosten voor het hele jaar niet dekken. Ibiza is (weer) de bestemming waar voor ieder budget horeca beschikbaar is.
De Nederlandse horeca staat nu voor een belangrijke beslissing. Veel ondernemers neigen naar de Las Vegas-oplossing, maar ik raad ze aan nog eens goed achter de oren te krabben. Voor het eerst in tien zomers liep ik daar door een bijna lege stad, met veel te veel taxi’s, restaurants, hotels, medewerkers, bars, ligbedden, voorraden — en nooit eerder zag ik zoveel daklozen, berooiden, tranen en paniek in ogen.