Boswachter Liesbosch: waarom gasten hier al generatieslang terugkomen

Appeltaartjes draaien

Op zijn dertiende stond Robbert Takx al appeltaartjes te draaien in het restaurant. En dat doet de 51-jarige eigenaar van familiebedrijf Boswachter Liesbosch in Breda nog altijd als er handjes tekort zijn. Sterker: hij vervangt momenteel even de chef. "Ik draai af en toe ook de keuken. Goede koks zijn tegenwoordig moeilijk te vinden. Gelukkig heb ik tijdens corona veel bijgeleerd van onze chef. Het geeft rust dat ik kan bijspringen als het moet.”

Tradities

Restaurant Boswachter Liesbosch vierde vorig jaar het honderdjarige jubileum. Een periode om trots op te zijn, zegt Takx, die als vierde generatie de familietraditie voortzet. Samen met bedrijfsleider Wanda Vermeulen runt hij de horecazaak, die inmiddels uit meerdere zalen bestaat, maar ooit begon als klassiek restaurant, een paar jaar na de Eerste Wereldoorlog.

“Die ruimte is er nog steeds en wordt gebruikt voor gasten die ‘s avonds komen dineren. Daarnaast hebben we zalen voor kleine feesten, zakelijke bijeenkomsten, bruiloften, en zelfs uitvaarten. Mijn vader heeft de zaak in de jaren zeventig uitgebouwd, allemaal in de stijl van het restaurant. We zijn behoorlijk gegroeid ten opzichte van het begin, maar we hebben altijd ons huiselijke karakter behouden. We koesteren tradities, zo gebruiken we bijvoorbeeld nog altijd het familierecept van mijn oma voor de appeltaart.”

Bosrijke omgeving

Boswachter Liesbosch ligt aan de rand van Breda en dankt zijn naam aan het Liesbos, waar het door omgeven is. Het is één van de oudste bossen van Nederland, waar gasten op het ruime terras vaak het gevoel krijgen in een Franse tuin te zitten. Ver weg van de drukte van de stad, met voldoende afstand tussen de tafels en gezelschappen. De bosrijke, rustige omgeving draagt sterk bij aan de beleving. “Gasten waarderen de rust en charme van het Liesbos. Ons grote terras is echt een troef, vooral op zomerse dagen.”

Familiebedrijf

Takx nam op 1 januari 2000 het stokje over van zijn ouders. Hij was toen 26, al is hij nooit gepusht door zijn ouders om de zaak over te nemen. Ik riep al jong dat ik later ‘restaurantje wilde spelen’, al vond mijn moeder dat ik ook andere dingen moest gaan ontdekken. Mijn vader hoopte stiekem wel dat ik het zou voortzetten, maar het is me nooit opgelegd.”

*Tekst gaat verder onder de foto's van de drie generaties vader, kleinzoon en opa (links) en Robbert Takx met dochter (rechts).

Voor de overname deed hij ervaring op in andere horecazaken, onder meer in Amsterdam. "Dat zou ik iedereen aanraden die in een familiebedrijf opgroeit. Ga buiten het bedrijf werken om te ontdekken wat je leuk vindt. Ik had in Amsterdam een geweldige tijd, heb er ook vrienden aan overgehouden, maar ik vind snel iets saai en daar werkte ik alleen maar in restaurants.

Ik miste de diversiteit en dynamiek van ons familiebedrijf en dus ging ik terug om hier definitief aan de slag te gaan. Zo’n bedrijf is heel anders dan een restaurant runnen, er zit ook veel onderhoud bij. Je moet als eigenaar ook kunnen klussen en koken, je kan niet overal iemand voor inhuren – je moet veel zelf doen, al maakt het dat juist voor mij interessant.”

Geleidelijke overname

De overname van Boswachter Liesbosch verliep geleidelijk, zegt hij. Eigenlijk zonder serieuze hobbels of strubbelingen. "We hebben nog jarenlang samengewerkt. Natuurlijk botste dat soms wel eens, maar dat hoort erbij. Mijn vader liet me mijn eigen koers varen, al gaf hij soms advies.” Hij lacht: “Waar hij dan achteraf gelijk in had.”

Zijn vader bleef tot zijn overlijden, tien jaar geleden, betrokken bij de zaak. "Mijn ouders woonden naast het restaurant, hij was altijd in de buurt, bleef het onderhoud doen waar nodig. Ik ben bewust iets verderop gaan wonen om een beetje afstand van mijn werk te houden. Maar het was fijn om soms na het afsluiten nog even langs te lopen en samen een glaasje wijn te drinken.”

Huiselijke sfeer

In de loop van de jaren is er bewust gekozen voor behoud van de huiselijke sfeer. Het restaurant is klassiek ingericht en serveert gerechten uit de Franse keuken. Ze hebben een trouwe gastenkring, sommigen komen er al generaties lang. Het interieur bevat nog stoelen die door zijn grootvader met de hand zijn gemaakt en de tafels zijn mooi opgedekt.

De sfeer is nostalgisch, zonder oubollig te zijn, zegt Takx. Kleine aanpassingen, een nieuwe vloer of nieuwe gordijnen, zorgen ervoor dat het fris blijft, zonder af te wijken van de identiteit. “Je hoeft niet om de paar jaar het interieur volledig te vernieuwen, zoals in hippe horecazaken in de stad. Onze gasten komen juist voor rust, karakter en ruimte.”

Of er een vijfde generatie in het verschiet ligt, is nog onzeker. "Ik heb een jong kind en de tweede is op komst, dus daar valt nog niks over te zeggen. Ze moeten straks vooral hun eigen pad kiezen.” Hij erkent de druk die kan rusten op kinderen binnen een familiebedrijf. "Die moet er niet zijn. Laat ze hun eigen keuzes maken.”

*Tekst gaat verder onder de geschiedenis-foto's van Restaurant Boswachter Liesbosch.