René Bogaart over Le Paris: ‘Willen 2 miljoen omzet per jaar draaien’

Van een sharktank met rondzwemmende haaien in Pavarotti Kijkduin tot vier uitbundige karaoke-kamers in zijn nieuwe Franse brasserie Le Paris in Leidschendam, onlangs genomineerd voor een Entree Award. Nee, de zaken van René Bogaart zijn nooit saai. Dat geldt ook voor zijn eigen leven overigens; de horecaondernemer woont met zijn hele familie, 21 honden en nog eens honderd andere dieren in een landhuis in Voorburg – een docusoap waardig, maar daarover later meer.

2 miljoen per jaar

Le Paris is de achttiende zaak van de uitgesproken eigenaar van Big Horeca, bekend van onder meer de Pavarotti-keten. Bogaart heeft het hart op de tong en zegt het gewoon zoals het is. Hoe de eerste maanden verliepen? Mwoh, het zat niet mee door een grote verbouwing van onze paviljoens aan de buitenzijde van Westfield Mall of the Netherlands in Leidschendam, waar hij begin dit jaar zijn Franse brasserie opende. Dat was even wennen voor hem, niet direct een volle zaak.

*Tekst gaat verder onder de foto.

Maar inmiddels zijn alle werkzaamheden afgerond, alle werkbusjes voor de deur weg en heeft het publiek zijn restaurant gevonden. “We draaien nu 40.000 euro per week, het doel van de zaak is minimaal 2 miljoen euro omzet per jaar, dus we liggen mooi op schema. Al heeft het langer geduurd dan ik had gehoopt.”

Het restaurant is ‘een ode aan Parijs’, zegt Bogaart. “Gasten wanen zich op de Champs-Élysées. We hebben een serre gebouwd, een stenen gevel met een mooi luifeltje, bijpassende stoelen, lampjes, een heerlijk Parijs sfeertje. Het is geen fine dining, maar ik wil mensen heel lekker laten eten voor nog geen dertig euro. En iets toevoegen aan deze locatie; met een andere kaart ten opzichte van onze andere zaken hier. De Franse brasserie is hip en we serveren kwaliteit; van slakjes, uien- en kreeftensoep tot steak tartare préparé met brioche en kaasfondue. Hier komt alles samen uit mijn veertigjarige horecaleven.”

*Tekst gaat verder onder de foto's van Le Paris.

Ondernemen op buikgevoel

Aan de zijkant is een boulangerie gemaakt, een Frans bakkertje dat in september opent en dan zal de zaak volledig draaien zoals beoogd. Bogaart aasde al jarenlang op het pand. “Ik zit al 21 jaar links ernaast met Volle Maan en zestien jaar rechts met Gina, dat in 2020 overgegaan is in Pavarotti. Vorig jaar kon ik ‘m overnemen gelukkig.” Al ging dat niet zonder slag of stoot, verzucht hij.

“Ik heb veel sleutelgeld moeten betalen.” Le Paris is opnieuw een megazaak geworden: ruim achthonderd vierkante meter, waar driehonderd gasten dagelijks kunnen eten. Een gewaagde stap in een tijd waarin het restaurantbezoek terug lijkt te lopen. Krijg zo’n zaak maar eens vol, elke dag.

*Tekst gaat verder onder de foto.

Bogaart lacht zijn zelfverzekerde lach, niet voor het eerst. Twijfels kent hij niet. Althans, niet hierover. Het winkelcentrum is zijn achtertuin, hij weet wat daar is, wie daar komen. “15 miljoen bezoekers per jaar, The Mall is een echte magneet geworden. Dit gaat gewoon slagen.” Bogaart doet alles nog op zijn buikgevoel, zijn broer is degene in de familie die alles uitrekent.

“Ik heb inmiddels natuurlijk veel ervaring, al wil dat niet zeggen dat we het niet fout kunnen hebben, hè? Ik opende twee jaar geleden Chez Lou Lou in Zoetermeer en daar gingen we fine dining doen. Het eten was prima, alleen bleek Zoetermeer er niet warm voor te lopen. Dus toen hebben we al na acht weken een u-turn gemaakt en zijn we naar casual dining gegaan. Dat gaat gelukkig nu goed, maar daar heb ik echt een half jaar buikpijn van gehad, we hadden zoveel geld in die zaak gestoken.”

Focus op hospitality

Hij is inmiddels ruim dertig jaar ondernemer en jarenlang kon hij het verschil maken met het interieur in zijn zaken. Tegenwoordig is alles online verkrijgbaar en zijn er geen geheimen meer volgens hem. “Ik merk gewoon dat iedereen om mij heen ook hele mooie zaken maakt. Natuurlijk, we hebben prachtige zaken en ik focus me nog altijd op beleving. Denk aan de sharktank in Kijkduin, of hier op de eerste verdieping in Le Paris met vier kleurrijke, thematische karaoke-kamers."

"Tegelijkertijd probeer ik me juist ook te onderscheiden met hospitality. Als je bij ons in de zaak komt, dan stellen wij ons voor met onze voornaam en ik probeer daarmee in de eerste minuut gelijk de 1-0 en 2-0 te scoren. We gaan een relatie aan met de gast. Het is dus niet alleen maar: ‘Goedemorgen, wat wilt u drinken?’ Maar het is bij ons: ‘Goedemorgen, welkom bij Le Paris. Ik ben René, uw gastheer. Wat kan ik voor u betekenen?’ Dan zie je mensen gewoon bijna schrikken. Dat doen we ruim driehonderd keer per dag en ik merk gewoon dat we daar heel veel punten mee scoren.”

Hij haast zich erbij te zeggen dat dit wel een combinatie moet zijn met een goede keuken en prijs. Het gaat er volgens hem om de verwachtingen van de gasten te overtreffen. “Ga je in de topzaken van Nederland eten, ik noem 1NUL8 in Rotterdam, Jondani in Amsterdam of Encore of Catch by Simonis in Den Haag, dan weet je dat je 100 à 150 euro de neus kwijt bent en verwacht de gast een 9,5 als cijfer. Minimaal. Op het moment dat je gaat eten bij Pavarotti, Le Paris of Chez Lou Lou, waar je tussen de vijftien en dertig euro kunt eten, ligt de verwachting op een 7,5. Als je die verwachting dan overtreft, door heel lekker eten en onwijs aardige bediening, geef je ze een 8,5. En komen ze terug.”

Reallife soap De Bogaartjes

Tussen alle bedrijven door, had Bogaart het afgelopen jaar ook nog constant een cameraploeg in z’n nek, ‘van spoelkeuken tot badkamer’. Zijn gezin was vorig jaar al te zien in het EO-programma Waar Doen Ze Het Van? Hier gaven ze een inkijkje in hun leven en hoe ze hun maandinkomen besteedden. Vanaf eind dit jaar is het gezin - met zes kinderen, hun aanhang en de kleinkinderen – met hun eigen reallife soap De Bogaartjes te zien op SBS 6. Prime time om 20.30 uur, voor Vandaag Inside, zegt hij trots.

“We hebben onlangs de laatste opnames gehad, heel spannend. We laten alles zien, het is gewoon het echte leven, er is niks in scène gezet.” Hij lacht: “Het is heel dynamisch hier, ons grote gezin in dit landhuis, in combinatie met 21 honden en honderd andere dieren en dan nog achttien horecabedrijven waar we allemaal werken. Het is nooit saai.”

Bogaart wil met deze serie zijn organisatie een podium geven waardoor ze verder kunnen groeien. “Die ambitie heb ik nog steeds in Nederland, en verder hoop ik ook dat we met deze reallife soap de horeca weer een beetje sexyer kunnen maken. Na corona zijn we toch een soort van half gewonde bedrijfstak gebleken - ik denk dat bijna alles in Nederland te koop staat op dit moment. Het is hoog tijd dat we weer laten zien hoe leuk, fijn, stoer en gezellig de horeca is. Wat de kijkers gaan zien is een heel hard werkende familie met hart voor de horeca en voor de dieren.”